قابلیت دل
حضرت قطب الموحدین و غوث المحققین خواجه ناصر الدین عبیدالله رحمة الله علیه در رساله ی والدیه فرموده اند:
حضرت حق تعالی دل را چنان آفریده است که با هر کس همنشینی کند از صحبت او متاثر شود
و این خود به روشنی معلوم است که اگر کسی نزد ماتم زده نشیند او نیز غمگین می شود
و اگر پیش کسی که بسط بر او غالب است، بنشیند بر او نیز همین صفت غالب می شود
و اگر به صحبت هر یک از دو فرد مداومت ورزد، بر او نیز این دو صفت غالب می شود
این از کمال قابلیت دل است و اگر این قابلیت برای دل نبود، تحصیل کمالات ممکن نمی بود.
🌺 همچنین اگر کسی با طایفه ای همنشینی کند که به دوام آگاهی به جناب حق تعالی مشرّفند باطن او نیز از باطن ایشان متاثر گشته و برای او میل به حق تعالی حاصل می شود و به اندازه ی میل به حق ، از ماسوی جدا و به قدر جدایی ، میل او زیاد می شود تا جایی که دیگر هیچ تعلقی برای او باقی نمی ماند.
🌿 در این حال با تمام وجود خود متوجه حق تعالی می گردد و کسانی هستند که در یک صحبت بلکه در یک لحظه در صحبت این طایفه به این معنی دست می یابند که باطن ایشان به طور کلی منقطع می شود و به کلیت خود متوجه می گردند. وصول در مرتبه از مراتب اشاره به این است.