رساله انفاس نفیسه حضرت خواجه عبیدالله احرار رحمة الله علیه

رساله انفاس نفیسه حضرت خواجه عبیدالله احرار رحمة الله علیه
خلاصه

اي طالب صادق و اي مريد عاشق، هرگاه كه حق(ج) بنده را به محض عنايت خود به مضمون حديث نبوي(ص) كه «اَلتَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ كَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ» (توبه كننده و باز آينده از گناه همچو كسي است كه بر او گناهي نيست.

2 5 00

بسم الله الرحمن الرحیم

بدان اَرْشَدَكَ اللهُ تَعَالَي فِي الدَّارَيْنِ اي طالب صادق و اي مريد عاشق، هرگاه كه حق(ج) بنده را به محض عنايت خود به مضمون حديث نبوي(ص) كه «اَلتَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ كَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ» (توبه كننده و باز آينده از گناه همچو كسي است كه بر او گناهي نيست، يعني در رفع عذاب) مشرف گرداند بايد كه همـه همـت خود را مصروف بر آن دارد كه هيچ لحظه بلكه دمي بي ياد آن حضرت ـ جل ذكره ـ نباشد و دائم، عمر در طاعت و عبادت او صرف كند و به ياد او مشغول باشد.
 

نخست موعظت پیر صحبتم این است
که از مصاحب ناجنس احتراز کنید

 

بدان كه ناجنس، جماعتي اند كه روي از خدا گردانيده دنيا را قبله خود ساختند.
 

زاحمقان بگریز چون عیسی گریخت
صحبت احمق بسی خون­ ها بریخت

 

اكابر طـريقت ـ قَدَّسَ اللهُ تَعَالَي اَرْوَاحَهُمْ ـ ضـررمصاحبـت ايـن جماعـت را دريافته اند و مريدان خود را در اين باب مبالغه تمام نمودند. عزيزي از سر شفقت قسم ياد كرده مي گويد.
 

ای به ذات پـاک الله الصـمـد
مار بـد به باشـدت از یار بـد

 

مار بد جان می­ ستاند از سلیم
یار بـد آرد تو را سوی جحیم

 

عزيزي ديگر مي فرمايد:

بگریز از ایشان اگر چه باشند خویشان

بر رخ هر کس نبود داغ غلامی دوست
گر پدر من بود دشمن و اغیارم اوست

 

چون اين مقدمه معلوم شد ديگر پنج وقت نماز را در وقت به جماعت بايد گزارد كه حضرت رسالت پناه(ص) در باب جماعت مبالغه و تأكيد بسيار كرده اند كه «اِنَّ فِي الْجَمَاعَةِ رَحْمَةً» «هرآيينه در جماعت رحمت است
 

نادر است آن­که مرد تنها رو
لطف حق افکند بر او پرتو

 

چون نماز خفتن را به جماعت ادا كند، به خانه رود و بايد كه متوجه قبله نشيند تا زماني كه خواب غلبه كند. آنگاه سه مرتبه كلمه شهادت و سه بار «قُلْ هُوَ اللهُ اَحَدٌ» و سه بار «قُلْ اَعُوْذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» و سه بار «قُلْ اَعُوْذُ بِرَبِّ النَّاسِ» بخواند و بر كف دست بدمد و بر اعضاي خود بمالد و ثواب آن را به اهل قبورـ كه منتظر خير زندگانند ـ ببخشد تا به سبب آن بخشيدن ثواب بر اهل قبور كه از اهل اسلام باشند، آسايشي برايشان رسـد و حق(ج) بر او هـم رحمت و بخشايش كنـد كه حضـرت رسالت(ص) مي فرمودند: كه «اِرْحَمْ تُرْحَمْ» «رحم كن تا رحم كرده شوي».
 

خدا را بر آن بنده بخشایش است

که خلق از وجودش در آسایش است
 

بعد از آن رو به طرف قبله به دست راست به خواب رود و هرگاه كه از خواب بيدار گردد، كلمه سُبْحَانَ اللهِ را تا آخر بخواند. بعد از آن طهارت سازد و در شستن هر عضو سه بار «اَلْقَادِرُ» گويد يا دعاهايي كه فرموده اند. بعد از تمام شدن وضو اين دعا را بخواند: «اَللَّهُمَّ اجْعَلْنِيْ مِنَ التَّوَّابِيْنَ وَاجْعَلْنِيْ مِنَ الْمُتَطَهِّرِيْنَ وَاجْعَلْنِيْ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِيْنَ وَاجْعَلْنِيْ مِنَ الَّذِيْنَ لَاخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَاهُمْ يَحْزَنُوْنَ» «اي بار خدايا بگردان مرا از جمله توبه كنندگان و بگردان مرا از جمله پاك شوندگان و بگردان مرا از جمله بندگان صالح خود و بگردان مرا از جمله كساني كه هيچ ترسي بر آنها نيست و نه آنها اندوهگين مي شوند.» بعد از آن دو ركعت نماز شكر وضو گزارد و بعد از آن ملاحظه اوقات گذشته خود بكند كه اگر از سر حضور و آگاهي و عبادت باشد، شكر آن را بجا آرد و آنچه از سر غفلت و بي كاري باشد و در حسرت خوردن و در عذر كـردن هم تقصير و كوتاهي كرده باشد، فـي الفور بازگشت به حضرت حق(ج) بكند تا توفيق شكر زياده شود. مضمون قول حضرت حق(ج) «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَاَزِيْدَنَّكُمْ» «و اگر شكر نعمتها را بكنيد خداوند براي شما زياد مي كند ـ سورة‌ابراهيم آية 7 جزء 13» و اين كلمه سه بار به زاري و تضرع و خشوع هرچه تمام تر بگويد: خداوندا به حضرت تو بازگشتم از هر بدي و تقصيري كه بر من گذشته است از دانسته و ندانسته «اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلَهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيْكَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُوْلُهُ» يكبار اين را نيز بگويد:
 

چون به درگاه تو خود را در پناه آورده ­ام

یا اله العالمین بار گناه آورده ­ام
 

بردرت زین بار خود پشت دوتا آورده ­ام

عجز و زاری بر در عالم پناه آورده­ ام
 

من نمی ­گویم که بودم سال­ها در راه تو

هستم آن گمره که اکنون روبه راه آورده­ ام
 

چهار چیز آورده ام حقا که در گنج تو نیست

نیستی و حاجت و عذر و گناه آورده­ ام
 

درد درویشی و دل ریشی و بی خویشی به هم

این همه دعوی عشقت را گواه آورده­ ام
 

چشم رحمت برگشاموی­ سفیدمن ببین

زان که از شرمندگی روی سیاه آورده ­ام
 

بعد از آن به نياز تمام صد بار«اَسْتَغْفِرُاللهَ رَبِّيْ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ عَمْدًا اَوْ خَطَاً اَوْ سِرّاً اَوْ عَلَانِيَّةً وَ اَتُوْبُ اِلَيْهِ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِيْ اَعْلَمُ وَ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِيْ لَااَعْلَمُ وَاَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوْبِ» «طلب مغفرت مي خواهم از پروردگار خود كه رب من است از همه گناهاني كه به قصد يا به خطا ، پوشيده يا آشكارا انجام داده ام برگشتم به سوي او از گناهاني كه مي دانم و گناهاني كه نمي دانم. و تو داننده ي غيب ها هستي.»

بعد از آن به نماز تهجد مشغول شود و دو ركعت نيت كرده دوازده ركعت به شش سلام بگذارد و دو ركعت اول بعد از فاتحه آية الكرسي و در دوم «آمَنَ الرَّسُوْلُ» بخواند و در هشت ركعت در هر ركعت ده آيه از سوره ياسين بخواند در ركعت اول بعد از فاتحه تا «اِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمُوْتَي» و دوم تا «وَمَالِيَ لَا اَعْبُدُ الَّذِيْ» و در سوم تا «وَ آيَةٌ لَّهُمُ الْاَرْضُ الْمَيْتَةُ» و در ركعت چهارم تا «اَنَّاحَمَلْنَا» و در ركعت پنجم تا «وَنُفِخَ فِي الصُّوْرِ» و در ركعت ششم تا «وَلَقَدْ اَضَلَّ مِنْكُمْ» و در ركعت هفتم تا «وَ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللهِ» و در ركعت هشتم تا آخر سوره بخواند و در دو ركعت ديگر سه بار سوره اخلاص بخواند و اين روش خواجه ابويعقـوب يوسف ابن ايوب همداني ـ قَدَّسَ اللهُ تَعَالَي اَرْوَاحَهُمْ ـ است كه پير سلسله خواجگان است. و بعضي در هر ركعت يك بار سوره ياسين را خوانده اند و بعد از آن دو ركعت ديگر نشسته گزارد و مجموع در حقيقت سيزده ركعت مي شود. چرا كه دو ركعت نماز نشسته به منزله يك ركعت نماز ايستاده مي شود. اين براي آن است كه اداي نماز طاق(فرد) واقع شود چرا كه خداي تعالي طاق است و طاق را دوست مي دارد. اما اين نزد محققان مردود است يعني نشسته طاق گردانيدن مردود است زيرا كه ايشان مي گويند كه روايت است از پيغمبر(ص) سيزده ركعت گاهاً صلوات تهجد گزارده اند به اين طريق مذكور است كه محققان مي گويند آري رسول خدا(ص) سيزده ركعت گزارده اند كه ده ركعت به پنج نيت تهجد گزارده اند بعد از آن وتر را به اين طريقه گزارده اند كه مجموع سيزده ركعت مي شود. چنانچه امام رباني مجدد الف ثاني(رح) در مكتوبات اين چنين قرار داده اند به همين طريقه است كيفيت طاق گردانيدن نمازهاي تهجد خواه يازده ركعت است و خواه نه ركعت و خواه هفت ركعت و خواه پنج ركعت و در كتب فقه نيز همين است. و نيز بعد از سلام آية الكرسي و«آمَنَ الرَّسُوْلُ» را بخواند و اين دعا را نيز بخواند:

«اَلَّلهُمَّ ارْزُقْنَا حُبَّكَ وَحُبَّ مَن يُّحِبُّكَ وَحُبَّ مَا يُقَرِّبُنَا اِلَيْكَ. اَللَّهُمَّ انْصُرْ مَنْ نَصَرَالدِّيْنَ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَ اَهْلَ الدِّيْنِ. اَللَّهُمَّ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَ الدِّيْنَ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَ اَهْلَ الدِّيْنِ. اَللَّّهُمَّ احْفَظْنَا مِنَ الْعِلَّةِ فِي الْغُرْبَةِ وَ مِنَ الْمَذلَّةِ عِنْدَ الشِّيْبِ وَ مِنَ الشَّقَاوَةِ عِنْدَ الْمُخَاتِمَةِ وَ مِنَ الْفَضِيْحَةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ. اَللَّهُمَّ زَيِّنْ ظَوَاهِرَنَا بِخِدْمَتِكَ وَ بَوَاطِنَنَا بِمَحَبَّتِكَ وَ قُلُوْبَنَا بِمَعْرِفَتِكَ وَ اَرْوَاحَنَا بِمُشَاهَدَتِكَ وَ اَسْرَارَنَا بِمُعَايَنَةِِ جَنَابِ قُدْسِكَ. اَللَّهُمَّ اَرِنَا الْحَقَّ حَقًّا وَ ارْزُقْنَا اتِّبَاعَهُ وَ اَرِنَا الْبَاطِلَ بَاطِلًا وَ ارْزُقْنَا اجْتِنَابَهُ وَ لَاتَكِلْنَا اِلَي اَنْفُسِنَا وَ لَا اِلَي اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ طَرْفَةَ عَيْنٍ وَ لَا اَقَلَّ مِنْ ذَالِكَ وَكُنْ لَنَا وَالِيًا وَ نَاصِرًا وَحَافِظًا وَ عَوْنًا وَ مُعِيْنًا وَعَلَي كُلِّ خَيْرٍ دَلِيْلًا وَ مُلَقِّنًا وَ مُؤَيِّدًا. اَللَّهُمَّ رَبَّنَا آتِنَا مِمَّنْ حَضَرَنَا وَ مِمَّنْ غَابَ عَنَّا وَكُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ فِي الدَّارَيْنِ حَسَنَةً يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ. اَللَّهُمَّ اَرِنَا الْاَشْيَاءَكَمَاهِيَ. اَللَّهُمَّ سَهِّلْ عَلَيْنَا بِجُوْدِكَ وَيَسِّرْعَلَيْنَا بِكَرَمِكَ يَا اَكْرَمَ الْاَكْرَمِيْنَ وَيَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ. اَللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْنَا حَتَّـي نَتُوْبَ اِلَيْكَ وَ اعْصِمْنَا حَتَّـي لَانَعُوْدَ وَ حَبِّبْ اِلَيْنَا الطَّاعَاتِ وَ كَرِّهْ اِلَيْنَا الْخَطِيْئَاتِ بِفَضْلِكَ وَ كَرَمِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ وَصَلَّي اللهُ عَلَي خَيْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعِيْنَ» «اي بار خدايا ما را دوستي خود و دوستي كسي كه تو را دوست دارد و دوستي آنچه كه ما را به تو نزديك مي گرداند روزي گردان. بارخدايا نصرت بده كسي را كه دين تو را نصرت مي دهد و نصرت بده كسي را كه اهل دين تو را نصرت مي دهد. خدايا فرو گذار كسي را كه دين تو را فرو گذاشته است و فرو گذار كسي را كه اهل دين تو را فرو گذاشته است. بار خدايا ما را از مريضي و علت در غريبي و از ذليلي نزد پيري و از شقاوت نزد ختم عمر و از فضيحت و رسوايي روز قيامت حفظ كن. بار خدايا ظاهر ما را به خدمت خود وباطن ما را به محبت خود و قلب هاي ما را به معرفت خود و ارواح ما را به مشاهدت خود و اسرار ما را به معاينت جناب پاك خود زينت ده. بار خدايا حق را براي ما حق بنما و ما را متابعت آن روزي ده و باطل را براي ما باطل بنما و ما را دوري از آن روزي ده و ما را به نفس هاي ما و نه به هيچ يك از خلق خود يك چشم برهم زدن و يا كمتر از آن مگذار. و براي ما كار ساز و نصرت دهنده و حفاظت كننده و ياري دهنده و بر هر خير دلالت كننده و تلقين كننده به خير و قوت دهنده بر طاعت باش. بار خدايا ! پروردگارا به ما و كسي كه حاضر است از ما و كسي كه غايب است از ما و هر مرد مسلمان و زن مسلمان در دنيا و آخرت نيكي بده، اي ذاتي كه مغفرت تو وسيع است. بار خدايا اشياء را براي ما طوري كه هست بنماي. بار خدايا برما به سبب جود خود و كرم خود آسان گردان اي كريم ترين كرم كنندگان و اي رحيم ترين رحم كنندگان. بار خدايا برگرد بر ما تا اينكه به سوي تو برگرديم و حفظ كن ما را تا اينكه برنگرديم و طاعات را بر ما دوست گردان و گناهان را به فضل خود و كرم خود بر ما مكروه گردان. اي رحيم ترين رحم كنندگان. و خدا بر بهترين خلق خود حضرت محمد(ص) و آل او درود فرستد.»

ثواب اين سيزده ركعت نماز را به ارواح جميع اوليا و پدران و مادران خود و جميع امت حضرت رسول الله(ص) ببخشد تا حق(ج) عوض هـر يك ركعت نماز، ثواب ده ركعت نماز دهد.
 

گر یک بدهی تو ده دهند
گر شام دهـی پگه دهندت

 

ور ده بدهی به یاد مـولا
تا در بر دوست ره دهندت

 

بلكه عوض هر يك هفتصد بدهد و اگر خواهد بي حساب بدهد. هم چنان كه حق(ج) گفته است «مَثَلُ الَّذِيْنَ يُنْفِقُوْنَ اَمْوَالَهُمْ فِيْ سَبِِيْلِ اللهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِيْ كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ وَاللهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَّشَاءُ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ» «صفت آناني كه اموال خود را در راه خدا خرج مي كنند مانند صفت يك دانه است كه بروياند هفت خوشه را در هر خوشه صد دانه است و خدا دوبرابر مي دهد هركه را خواهد خدا جواد دانا است» ترجمه از تفسير حسيني آية 261 سورة بقرة جزء 3

و اين ثواب ها را نيز در راه رضاي خداي تعالي به ارواح آن جماعت ببخشد و از فضل حق(ج) و از درياي رحمت او طلب عنايت و رحمت كند. بلكه از او جز او را نطلبید.

از زندگیم بندگی توست هوس
بر زنده دلان بی تو حرام است نفس

 

خواهد  زتو مقصود دل خود همه کس
جامی از تو همین تو را خواهد و بس

 

آن گاه به ذكر حق(ج) كه از پير خود تلقين گرفته است، مشغول شود و اگر وقت تنگ باشد، شش ركعت يا چها ركعت يا دو ركعت نماز گزارد و رواست اگر بنا بر ضرورتي ترك شود بايد كه پيش از نيم روز قضا كند به طريق نفل، تهجد را در خاطر دارد. گويا در وقت ادا كرده است. و اگر در سفر باشد و يقين داند كه وقت سحر نخواهد يافت، از اول شب گزارده به خواب برود و اگر سحرگاه باشد، در حالت اقامت به جهت دفع غفلت، اندكي تكيه كند بردست راست متوجه قبله و باز پيش از صبح برخيزد و طهارت تازه كند و سنت بامداد در خانه گزارد به جهت روشني. اول اين دعا را چهل و يك بار بخواند: «يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيْمُ يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ يَابَدِيْعَ السَّمَوَاتِ وَالْاَرْضِ يَا ذَالْجَلَالِ وَالْاِكْرَامِ يَا لَا اِلَهَ اِلَّا اَنْتَ اَسْئَلُكَ اَنْ تُحْيِيَ قَلْبِيْ بِنُوْرِ مَعْرِفَتِكَ اَبَدًا يَا اللهُ يَا اللهُ يَا اللهُ» «اي بخشنده. اي مهربان. اي زنده. اي پايدار. اي پيدا كننده آسمان ها و زمين. اي صاحب جلال و اكرام كه هيج معبودي بجز تو نيست و سؤال مي كنم تو را اينكه قلب مرا به سبب نور معرفت خود دائم زنده گرداني اي الله اي الله اي الله.» آنگاه به سجده رود و فرض فجر را به جماعت گزارد و در جاي نماز خود، متوجه قبله نشيند به ذكر یا مراقبه، مشغول باشد تا آفتاب يك قد نيزه برآيد. برخيزد و دو ركعت نماز اشراق نيت كرده گزارد و در هر ركعت بعد از فاتحه، پنج بار سوره اخلاص بخواند. ثواب آن چنان باشد كه صد غلام خريده در راه رضاي خداي تعالي آزاد كرده باشد و به قول ديگر يك حج و عمره تامه گزارده باشد.

بعد از آن دو ركعت نماز استخاره نيت كرده گزارد در ركعت اول بعد از فاتحه «قُلْ يَااَيُّهَا الْكَافِرُوْنَ» يك بار و در ركعت دوم بعد از فاتحه سوره اخلاص يك بار بخواند و از حق(ج) طلب خير كند و ازدياد توفيق طلبد. حق(ج) چشم و دل او را به جانب خير گشايد و اگر تقصيري رود كاتب حسنات، نگذارد كه كاتب سيئات كتابت نمايد. به اميد آنكه باشد كه توبه كند. در اين ميان ندامت پيش آرد و به جانب حق بازگردد. بعد از آن به هركاري كه داشته باشد از دنيوي و اخروي مشغول شود، اما به حق(ج) حاضر باشد. اگر نتواند رابطه پير خود را داشته باشد تا زماني كه آفتاب به يك نيزه برآيد در آن محل چهار ركعت نماز چاشت گزارد. در ركعت اول بعد از فاتحه «وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَهَا» و در ركعت دوم «وَ الَّيْلِ اِذَا يَغْشَي» و در ركعت سوم «وَ الضُّحَي» و در ركعت چهارم «اَلَمْ نَشْرَحْ» و اگر نه در هر ركعت سه نوبت سوره اخلاص بخواند و اگر ذوقي دست دهد تا دوازده ركعت رخصت است.

حضرت مولانا يعقوب چرخي ـ قَدَّسَ اللهُ سِرَّهُ ـ در کتاب انسيه خود نوشته اند كه پيامبر خدا(ص) فرموده اند: «هر كه نماز چاشت را دوازده ركعت گزارد، حق(ج) در بهشت قصري از زر و نقره براي او بنا مي كند.» بعد از نماز چاشت سر به سجده نهاده هفت بار«اَلْوَهَّاب» بگويد تا هرچه در دل محبت غير و غيرت است از دل آن خباثت را بيرون كشد و دل صافي شود و ديگر هر وقت كه طهارت شكند، زود وضو سازد و شكر وضو گزارد و دعا كند كه اين جمله از آداب طريقت است و دوام وضو سبب فراخي رزق است.

چون وقت نماز ديگر شود، به جماعت ادا كرده شود و سه نوبت كلمة بازگشت و هفتاد بار «اَسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ عَمْدًا اَوْ خَطَاًَ اَوْ سِرًا اَوْ عَلَانِيَةً وَ اَتُوْبُ اِلَيْهِ» «طلب مغفرت مي خواهم خداي پاك را از هر گناهي كه كردم به قصد يا به خطا پوشيده يا آشكارا و به سوي او برگشتم.» را بخواند تا بر مضمون حديث نبوي(ص) عمل كرده باشد يعني «لَيُغَانُ عَلَي قَلْبِيْ حَتَّي اَسْتَغْفِرُ اللهَ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِيْنَ مَرَّةً» «اضطراب و شوريدگي در قلب من است پس روزي صد بار از خداوند طلب غفران و بخشش مي كنم.» ديگر سعي و جهد و اهتمام نمايد كه تا وقت نماز خفتن خود را از گفتن مالايعني نگه دارد و به ذكري كه جايز است، مشغول باشد و اجر آن را به مضمون «اِنَّ اللهَ لَا يُضِيْعُ اَجْرَ الْمُحْسِنِيْنَ» «هر آيينه خدا مزد نيكو كاران را ضايع نمي كند »ترجمه از تفسير حسيني سورة توبه آية 120 جزء 11. ازحق(ج) چشم دار باشد. اين اعمال به منزله پرهيز است. تا مادّه مستعد مسهل شود آنگاه مسهلْ خورد تا از مادّه اي كه از رهگذر نفس و طبعيت حاصل آمده خلاصي حاصل كند. مراد از ماده اخلاق ذميمه و انانيت و هستي و خود بيني كه از رهگذر نفس اماره بسوء و چهار طبعِ آب و آتش و خاك و باد در وجودش تمركز يافته و از وجودش بيرون نمي شود. مراد از مسهلْ ذكر وتوجه و مراقبه يعني همان طور كه مريض اول بايد پرهيز كند تا وجودش آماده دوا گردد اين مريض معنوي هم آن اوراد را وظيفه خود قرار دهد تا آماده دواي معنوي شود كه ذكر و توجه و مراقبه و حضور است تا همان اخلاق ذميمه و هستي و انانيت او از وجود و قلبش بيرون شود.

بدان اي طالب صادق هرگاه كه به اين دولت شريف، مشرف شوي زينهار هزار زينهار كه از مصاحبت و همنشيني بد پرهيز كني. چرا كه در همنشيني ايشان ضررها و نقصان بسيار به اين كس عارض مي شود. پس بر طالبان اين راه بايد كه از صحبت هم چنين كسان و از آن جماعت كه غير از اين ها باشند به طريق اولي اجتناب نمايند و السلام و الاكرام.

دیدگاه کاربران
(مورد نیاز)
(مورد نیاز)