عاشق واقعی وصال دوست

حضرت نور المشایخ رحمة الله علیه  که قطب الارشاد زمان خود بوده‌اند، در خطبه چنین قرائت می‌نمود: 
«لَو کَانَتِ الجَنَّةُ نَصِیبَ العَاشِقِینَ دُونَ وِصَالِهِ فَوَاوَیلَا وَ لَو کَانَتِ النَّارُ نَصِیبَ العَارِفِینَ مَعَ جَمَالِهِ فَوَاشَوقَاهُ »[1].

 بزرگی چه خوش گفته است: 

گفتی که تو را عذاب خواهم کرد
در حیرتم که در کجا خواهد بود 

جایی که تویی عذاب نبود
وانجا که تو نه ئی کجا خواهد بود 


[1]. اگر بهشت بدون وصال حق جلّ جلاله نصیب عاشقان گردد، تأسّف و واویلاست و اگر دوزخ با جمال حق جلّ جلاله نصیب عاشقان شود، جای شوق است.

جلد اول، دفتر اول، حصه اول، مکتوب ۱۱۰