انسان باید همۀ اجزای خود را از گرفتاری ماسوا، فارغ و به محبّت و بندگی واجب تعالی وادار و مشغول سازد
حضرت امام رحمة الله علیه میفرمایند:
تصفیه و تزکیه، ادای شکر است.
خلاصه اینکه انسان باید همۀ اجزای خود را از گرفتاری ماسوا، فارغ و به محبّت و بندگی واجب تعالی وادار و مشغول سازد و این است معنای شکر؛ زیرا مشغول شدن همۀ قوای انسانی به خدمت و بندگی او تعالی شکر است.
بعد از این دست من و دامن دوست
بعد از این گوش من و حلقه یار
بیغم و درد تو صد حیف عمری که گذشت
پیش از این کاش گرفتار غمت میبودم
حضرت عالم گیر از نواب مکرم خان پرسید: نواب صاحب! شما چند سالهاید؟
در جواب عرض نمود: چهار سالهام.
آن حضرت از روی تعجّب گفت: نواب صاحب! چه میگویید؟ فرمود: عمر من همان است که به خدمت حضرت عروة الوثقی رحمة الله علیه گذشت؛ بقیه، عمر حساب نمیشود.
جلد اول، دفتر اول، حصه اول، مکتوب ۷۱