اهمین حساب روز جزاء

از یکی از بزرگان نقل شده است که بزرگی به مجلس مهمانی دعوت شده بود. وی در این مجلس فقط یک یا دو لقمه نان خشک و یک جرعه آب میل نمود و دیگران از انواع طعامی که در آن محفل ترتیب داده شده بود، خوردند. در پایان مهمانی، آن بزرگ تاوۀ آهنی را با آتش، داغ کرد و در وسط مجلس گذاشت و فرمود: هر کس پای خود را در این تاوۀ داغ بنهد و ‌انواع طعامی که خورده است را یکایک بازگو کند و در حضور مجلس حساب پس بدهد. در این هنگام خود بزرگ از همه جلوتر پای خود را در تاوه گذاشت و آب و نان گفت و در کمترین فرصت از آن گذشت. دیگران از دادن حساب طعام عاجز ماندند و نتوانستند پای خود را در درون تاوه بگذارند؛ زیرا اگر پای خود را داخل تاوه می‌گذاشتند، تا پایان شمارش، وقت زیادی می‌گذشت و پایشان در تاوه می‌سوخت؛ بنابراین انسان باید دل خود را به دریای تفرقه نیاندازد و از حساب روز جزا غافل نگردد.

جلد اول، دفتر اول، حصه اول، مکتوب ۴۲