نفس مطمئنّه فوق مقام صبر و رضا

نفس مطمئنّه و فوق مقام صبر و رضا . . . !

حضرت امام رحمه الله تعالی می‌فرماید: بلکه چون فعل محبوب است، الخ؛ یعنی از بندگان او تعالی کسانی که به اطمینان نفس مشرّف شده باشند، از همۀ افعال محبوب، چه ایلام[1] باشد و یا انعام، محظوظ . 
ناصحا، گر کشت ما را دوست، ما دانیم و دوست
ور به قتل من رضای اوست ما دانیم و دوست
 
قهر او عین رضا و مهر او عین مراد
ای عزیزان این چه گفتگوست ما دانیم و دوست 

تبصره: این مرتبه[2]، فوق مقام صبر و رضا قرار دارد؛ زیرا صبر وقتی است که فعل ایلام را خوب نمی‌داند، امّا صبر می‌کند و رضا در حالتی است که آن فعل را بد نمی‌داند و به آن راضی است و لذّت ایلام از این دو بالاتر است 


[1]. به رنج افکندن.

[2]. یعنی لذت ایلام.

جلد دوم، حصه هفتم، مکتوب ۸۸