اعتکاف از بزرگترین عبادات و بهترین سدی برابر اغواگران مادی و معنوی است. اعتکاف صیقلی است که قلب مومن را از این گرد و غبار مادی و تاریکی تصورات دنیوی پاک و صاف نموده ،به نور ایمان و تجلیات عظیم الهی فائز می گرداند.
اعتکاف در لغت به معنی درنگ کردن و در اصطلاح شریعت بنا به قول مختار عبارت است از: درنگ کردن مرد به همراه نیت در مسجد جماعت که موذن و امام داشته باشد و جماعت بر پا باشد ویا عبارت است از:درنگ کردن زن در مسجد خانه ی خویش.
فضیلت اعتکاف و حکمت آن
انسان چون در امور معیشت و زندگی سرگرم است طبعا قلبش به وساوس و خطرات دنیوی مبتلا است و سودای حیات و زندگی ،نورانیت سطح دل وی را کم رنگ می نماید و در نتیجه انسان از یاد حق تعالی غافل می شود که این خود مصیبت بسیار بزرگی است.
اعتکاف صیقلی است که قلب مومن را از این گرد و غبار مادی و تاریکی تصورات دنیوی پاک و صاف نموده ،به نور ایمان و تجلیات عظیم الهی فائز می گرداند. زیرا اعتکاف واقعی عبارت است از نسیان و فراموشی دنیا و ماسوای الله و فارغ ساختن قلب است از امور مادی. معتکف فقط وظیفه اش عبادت و روی آوردن به سوی حق تعالی و سپردن و توکل و تفویض همه جانبه ی انسان به خدا می باشد. البته انسان در چنان حالت که متحصن بار گاه الهی می گردد از کید و مکر دشمنان(نفس و شیطان) مصون و محفوظ می شود. زیرا هرگاه بنده در حصن حصین الهی قرار گرفت و پناه گزین شد در قرار گاه قدسیت سلطان و جبروت الهی و در مقام عزت و عظمت وی مقیم گردید، دشمنان انسان (نفس وشیطان) در دل،این قدسیتگاه عظیم، هیچ راه ندارد و هیچ غلطی نمی تواند بکند. لذا اعتکاف از بزرگترین عبادات و بهترین سدی برابر اغواگران مادی و معنوی است. عارفی می گوید: معتکف با زبان حال چنین رازی با خدا دارد:
پروردگارا؛به بارگاه کبریایی تو ایستاده ام و از این درگاه نمی روم امیدوارم تمام حاجات من برآورده و همه ی مشکلات من حل و همه ی گناهان من آمرزیده شود،گناهانی که سبب دوری از مقام قرب علت نزول مصائب برای من گردیده است ،و امیدوارم مورد لطف بی انتها ،و کرم بی پایان تو قرار گیرم ،چون تو آمرزگار و بخشاینده هستی و از بخشایندگی خویش کسی را از بارگاه خود ناامید و ردّ نمیسازی.
انه اهل التقوی واهل المغفره.
