ایمان به ملائکه

(ملائکه) جمع ملک، نوعی مخلوق خداوند که از نور آفریده شده است. موجوداتی لطیف، مکرم و فرمانبردار خداوند؛ چنانچه خداوند متعال می فرماید: «لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ» «از خداوند آنچه بدیشان دستور داده شده است، نافرمانی نمی کنند و هر چه دستور داده شوند، انحام می دهند» (تحریم/ 6).

دلیل اینکه از نور آفریده شده اند، این فرموده پیامبر صلی الله علیه و سلم است: «خلقت الملائکه من نورٍ و خلق الجانُّ من مارجٍ من نارٍ و خلق آدمُ ممّا وصف لکم» «فرشتگان از نور آفریده شده اند و جن از شعله ای از آتش آفریده شده و آدم از آنچه که الله برای شما بازگو نموده (خاک) آفریده شده است» (مسلم).

ملائکه از نری و مادگی پاک اند؛ چون خداوند، مشرکان عرب را که ملائکه را مؤنث می دانستند به شدّت رد نموده است: «فرشتگان را که بندگان خدای مهربان اند دختر می پنداشتند. آیا به هنگام آفرینش آن حاضر بودند؟ گواهی آنان نوشته می شود و باز خواست می گردند»  (زخرف/ 19).

همچنین ثابت است که فرشتگان از خوردن و آشامیدن بی نیازند؛ چنانچه در قرآن مجید آمده است که گروهی از فرشتگان به شکل انسان در محضر ابراهیم علیه السلام تشریف بردند. او برای آنان از گوشت گوساله، کباب تدارک دید، اما فرشتگان از صرف غذا امتناع ورزیدند. [این مطلب در سوره ذاریات، آیات 28-24 و سوره هود، آیه 70 آمده است].

فرشتگان می توانند خود را به اشکال مختلف در بیاورند؛ چنانکه حضرت جبرئیل علیه السلام خود را به شکل یکی از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و سلم به نام دحیه کلبی ـ رضی الله عنه ـ در آورده بود. این در احادیث مذکور است

ایمان به ملائکه، یعنی تصدیق جازم به وجود آنان با خصوصیات ذکر شده و انکار کردن وجود ملائکه کفر است؛ چنانکه در آیه 136 سوره نساء قبلاً ذکر شد.