حظّ وافر از طریق صوفیّه، بلکه از ملّت اسلام کسی راست که فطرت تقلید و جبلّت(سرشت) متابعت در وی بیشتر است.بر اشهد تو خنده زند اسهد بلال(رض)متابعت اصفیا به معارج عظمی می برد.
حظّ وافر از طریق صوفیّه، بلکه از امت اسلام کسی راست که فطرت تقلید و جبلّت(سرشت) متابعت در وی بیشتر است.
مدار کار اینجا بر تقلید است و مناطِ امر، در این موطن بر متابعت تقلید انبیا علیهم الصلوات و التسلیمات که به درجات علیا می رساند و متابعت اصفیا به معارج عظمی می برد.
حضرت ابوبکر(رض) چون این فطرت را بیشتر داشت، بی توقّف به سعادت تصدیق نبوت مسارعت(به سرعت) فرمود و رئیس صدیقان آمد و ابوجهل لعین چون استعداد تقلید و تبعیّت کمتر داشت، به آن سعادت مستسعد نگشت و پیشوای ملعونان شد.
مرید هر کمال را که می یابد، از تقلید پیر خود می یابد؛ خطای پیر بهتر از صواب مرید است. از اینجاست که حضرت ابوبکر(رض) طلب سهو حضرت پیغمبر علیه الصلوة و السلام می نماید که «یَا لَیتَنِی کُنتُ سَهوَ مُحَمَّدٍ» و حضرت پیغمبر(ص) در شأن حضرت بلال(رض) فرموده اند که «سِینُ بَلَالٍ عِندَ اللهِ شِینٌ» که حضرت بلال(رض) عجمی بود، در اذان «اَسهَدُ» می گفت، به سین مهمله و نزد خدای عَزّ وَ جَلَّ وَ عَلا «اَسهَدُ» او، «اَشهَدُ» است؛ پس خطای بلال(رض) بهتر از صواب دیگران باشد.
بر اشهد تو خنده زند اسهد بلال(رض)
از عزیزی شنیده ام که می گفت بعضی از ادعیه که از مشایخ منقول است و اتفاقاً آن مشایخ، در بعضی از آن ادعیه خطا کرده اند و محرّف خوانده، اگر متابعان ایشان، آن ادعیه را به همان صرافت که مشایخ خوانده اند، بخوانند تأثیر می بخشد؛ و اگر درست کرده بخوانند، از تأثیر خالی می مانند. ثَبَّتَنَا اللهُ سُبحَانَهُ عَلَی تَقلِیدِ اَنبیَآئِهِ وَ مُتَابِعَةِ اَولِیَائِهِ بِحُرمَةِ حَبِیبِهِ عَلَیهِ وَ عَلَی جَمِیعِ الاَنبیَآءِ وَ المُرسَلِینَ وَ عَلَی مُتَابِعِیهِمُ الصَّلَوَاتُ وَ التَّسلِیمَاتُ.
مطلب 51 از
رساله مبدأ و معاد حضرت امام ربانی رحمه الله
