هایی که الله تعالی بر برخی از پیامبران نازل فرموده و در آن احکام شرعی و مواعظ الهی ذکر شده است، تورات و انجیل را نازل کرد،به داوود زبور دادیم،ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم،قرآن از لوح محفوظ جدا شده و یک جا به دنیا آورده شد
کتب، یعنی کتاب هایی که الله تعالی بر برخی از پیامبران نازل فرموده و در آن احکام شرعی و مواعظ الهی ذکر شده است. تعداد آن معلوم نیست؛ اما برخی از آن در قرآن ذکر شده است مثل:
صحف ابراهیم: «وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى» «[و در کتب ابراهیم] همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد» (نجم /37)
تورات و انجیل«وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ» «خداوند تورات و انجیل را نازل کرد» (آل عمران/ 3)
زبور «وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُوراً» «و به داوود زبور دادیم» (نساء/ 163)
و قرآن «وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ » «این قرآن از جانب پروردگار به سویم وحی شده است» (انعام/ 19).
این چهار کتاب که ذکر شد، بزرگترین کتابهایی است که بر انبیاء نازل شده است و قرآن، خلاصه و چکیده تمام کتاب ها و صحیفه های قبل از خود و بزرگترین و کاملترین آنها می باشد و آخرین کتابی است که بر پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ نازل شده است.
ما بر این باور هستیم که قرآن کریم، کلام خداوند متعال می باشد که به وسیله جبرئیل، برای پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ فرستاده شده است تا خود و پیروانش به آن عمل نمایند. همچنان که خداوند متعال در قرآن عظیم الشأن می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللهُ» «بدون شک قرآن را برای تو به حق فرستادیم تا در میان مردم، آنطور که خداوند به تو نشان داده، احکام را مبیّن سازی» (نساء/ 105). پس تنها قانون خداوند، پیامبر و شاهراه مسلمانان، قرآن است و لازم است بدان عمل نمایند.
قرآن در دو مرحله به پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ نازل شد؛ بار اول در دوشنبه 17 رمضان، 13 سال پیش از هجرت؛ چنانکه می فرماید: «اِنّا اَنزَلناهُ فِی لَیلَة القدر» «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم» (قدر/ 1) و مرحله دوم، حضرت ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ می فرماید: «فصل القرآن من الذکر فوضع فی بیت العزة من السماء الدنیا فجعل جبریل ینزل به علی النبی ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ» «قرآن از لوح محفوظ جدا شده و یک جا به آسمان دنیا آورده شد، پس در آنجا در بیت العزة گذاشته شد، آنگاه جبرئیل ـ علیه السلام ـ آن را به طور پراکنده نزد پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و سلّم ـ آورد». (رواه حاکم).
امام بیهقی ـ رحمة الله علیه ـ می فرماید: قرآن، کلام خداوند است و این کلام، یکی از صفات ذاتی اوست و هیچ یک از صفات خداوند، آفریده شده (مخلوق) نیستند؛ یعنی همانطور که همه صفات او ازلی اند، قرآن که کلام خداست نیز ازلی است.
امام ابوحنیفه ـ رحمة الله علیه ـ در فقه اکبر می فرماید:
«و القرآن کلام الله تعالی فی المصاحف مکتوب و فی القلوب محفوظ و علی الالسن مقروء و علی النبی ـ علیه الصلاة و السلام ـ منزّلٌ و لفظنا بالقرآن مخلوق و کتابتنا له مخلوقة و قرائتنا له مخلوقة و القرآن غیر مخلوقٍ» «قرآن، کلام الله تعالی است، در صفحات کتاب نوشته شده و در قلب ها حفظ شده و بر زبان ها خوانده شده و بر پیامبر ـ علیه الصلاة و السلام ـ نازل گردیده است. تلفظ ما به قرآن مخلوق، نگارش آن مخلوق و قرائت آن مخلوق است؛ در حالی که خود قرآن مخلوق نیست».
از آنجا که ایمان به قرآن و صحیفه ها و کتاب هایی که بر پیامبران پیشین نازل شده، بر ما لازم است؛ باید به آنچه می دانیم و آنچه نمی دانیم که از جانب خدا بر رسولانش نازل شده تصدیق کنیم و در عمل پیرو قرآن هستیم و خداوند خود قرآن کریم را کلام خدا خوانده است، چنانچه می فرماید: «وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللهِ» «و اگر یکی از مشرکان از تو پناه بخواهد، او را پناه ده تا کلام خداوند متعال را بشنود» (توبه/ 6).
پس باید هر مسلمان، عمل به قرآن را بر خود لازم بدارد؛ اعم از امور فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی، جنگ و دعوا، قصاص و عفو، نکاح و طلاق و در همه حلال ها و حرام ها براساس قرآن عمل کند تا از گمراهی دنیا و عذاب آخرت نجات یابد.
