اگر کلمه ی طیبه ی «لا اله الا الله» نمی بود، راهی به جانب قدس خداوندی جل سلطانه که می نمود و نقاب از چهره ی توحید که می گشود، و فتح ابواب جنّات که می فرمود؟
اگر کلمه ی طیبه ی «لا اله الا الله» نمی بود، راهی به جانب قدس خداوندی جل سلطانه که می نمود و نقاب از چهره ی توحید که می گشود، و فتح ابواب جنّات که می فرمود؟ کوه کوه صفت بشریه به استعمال کلند(کلنگ) این «لا»، کنده می شود و عالم عالم تعلّقات به برکت تکرار این نفی منتفی می گردد و نفی آن آلهه ی باطله را منتفی می سازد و اثبات آن معبودِ بر حق را جل شأنه مثبت می سازد.
سالک مدارج امکانی را به مدد او قطع می نماید و عارف به معارج وجوبی به برکت او ارتقا می فرماید. اوست که از تجلیّات افعال به تجلیّات صفات می برد و از تجلّیات صفات به تجلّیات ذات می رساند.
تا به جاروب «لا» نروبی راه نرسی در سرای «الّا الله»
وَ السَّلَامُ عَلَی مَنِ اتَّبَعَ الهُدَی وَ التَزَمَ مُتَابِعَةَ المُصطَفی عَلَیهِ وَ عَلَی آلِهِ الصَّلَوَاتُ وَ التَّسلِیمَاتُ اَتَمَّهَا وَ اَکمَلُهَا.
منبع رساله مبدأ و معاد حضرت امام ربانی رحمه الله
