راز فلاح و رستگاری در سایه قرآن کریم

هر کس خواهان سعادت در زندگی است، به این ده مورد جامه ی عمل بپوشاند:

1- نشستن در سحرگاهان برای طلب آمرزش: «وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ» «و آنان که سحرگاهان طلب آمرزش می‌نمایند». [سوره آل عمران 17]

2-  در خلوت نشستن برای تفکر و اندیشیدن: «وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» «و در آفرینش آسمانها و زمین می‌اندیشند». [سوره آل عمران 191]

3- همنشینی با صالحان: «وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ» «و خودت را به همراهی با کسانی وادار کن که پروردگارشان را می‌خوانند». [سوره الكهف 28]

4- ذکر: «وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً» «خداوند را بسیار یاد کنید».  [سوره اﻷنفال 45]

5- دو رکعت نماز خاشعانه: «الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ» «کسانی که در نمازشان خشوع دارند». [سوره المؤمنون 2]

6- تلاوت قرآن و تدبر در آن: «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ» «آیا در قرآن نمی‌اندیشند»؟ [سوره النساء 82]

7- روزه گرفتن در روزهای گرم: در حدیث آمده است: «روزه دار غذا و نوشیدنی خود را به خاطر من (خداوند) رها می‌کند».

8- صدقه دادن در نهان و بدور از چشم مردم؛ چنانچه در حدیث آمده است: «تا جایی که دست چپ او نمی‌داند که دست راستش چه انفاق (و صدقه)می‌کند».

9- برطرف کردن رنج و گرفتاری یک مسلمان؛ در حدیث آمده است: «هر کس یکی از گرفتاریهای دنیوی مسلمانی را حل کند، خداوند او را از گرفتاریهای قیامت نجات می‌دهد».

10- بی علاقه بودن به دنیای فانی: «وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى» «و آخرت، بهتر و ماندگارتر است». [سوره اﻷعلى 17]

اینها، ده نسخه کامل برای زندگی بهترند.

کلید سعادت، یک کلمه است و میراث گرانبهای آیین اسلامی یک عبارت؛ شعار رستگاری یک جمله بیش نیست؛ کلمه و عبارت رستگاری، این است:

(لا إله إلا الله محمد رسول الله).

سعادت کسی که در زمین، این جمله را به زبان می‌آورد، این است که در آسمان به او گفته می‌شود: راست گفتی؛ «وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ» [سوره الزمر 33]

سعادت کسی كه به مفهوم این جمله عمل نماید، اینست که از هلاکت وبدبختی و ننگ و آتش جهنم نجات می‌یابد؛ «وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ» «خداوند، کسانی را که تقوا پیشه کرده اند، رهایی می‌بخشد». [سوره الزمر 61]

سعادت کسی که به سوی این کلمه دعوت می‌دهد، این است که نصرت و یاری الهی، شامل حالش می‌گردد و از او تقدیر و سپاس به عمل می‌آید: «وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ» «و بی‌گمان لشکریان ما، چیره و پیروزند». [سوره الصافات 173]

سعادت کسی که این کلمه را دوست دارد، اینست که عزیز و گرامی می‌گردد؛ «وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ» «عزت از آن خدا و رسول خدا و از آن مؤمنان است». [سوره المنافقون 8]

این کلمه، اکسیری است که تپۀ بشری و فانی را به قله های ایمانی و الهی و پاک تبدیل می‌نماید: «وَلَكِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا» «ولی آن را نوری قرار داده ایم که هر کس از بندگان خود را که بخواهیم، به وسیله آن هدایت می‌کنیم». [سوره الشورى 52]

حضرت بلال رضی الله عنه برده بود، اما زمانی که بانگ توحید سر داد، آزاد شد: «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» «آنها را از تاریکی ها به سوی نور بیرون می‌آورد». [سوره البقرة 257]

ابولهب لعین از به زبان آوردن این کلمه امتناع ورزید، در نتیجه با ذلت و حقارت مُرد. «وَمَنْ يُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُكْرِمٍ» «و هر کس که خداوند، او را خوار بگرداند، هیچ کسی ندارد که او را گرامی بدارد». [سوره الحج 18]

بدبختی پسر نوح پیغمبر، این بود که گفت: «سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاءِ» «به بالای کوهی خواهم رفت که مرا از (غرق شدن در) آب نجات دهد». اگر او، به پروردگار آسمان و زمین پناه می‌برد، به ذاتی بزرگ تر و قوی تر پناهنده شده بود و بطور قطع نجات می‌یافت. [سوره هود 43]

بدبختی نمرود، این بود که گفت: من، زنده می‌کنم و می‌میرانم. او، می‌خواست لباسی به تنش کند که از او نبود و صفتی را غصب نماید و به خود نسبت دهد که برایش جایز نبود. از اینرو حیران و ناکام و خوار گردید.

«فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى» «پس خداوند، او را به شکنجه و عذاب دنیا و آخرت گرفتار ساخت». [سوره النازعات 25]

اگر از آخرت روی برتافتی، به دنیا شادمان مباش؛ زیرا عذاب، در راه است و طوق ها و شکنجه ها در انتظار تو هستند. «مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ  هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ» «مال و ثروتم، به من فایده ای نرساند. قدرتم، از دستم رفت». [سوره الحاقة 28 - 29] «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ» «بی‌گمان پروردگارت در کمین (مردمان و مترصد اعمال ایشان) است». [سوره الفجر 14]

اگر از خداوند یگانه بی نیاز، رویگردان هستی، به فرزندت دل خوش نکن؛ چون رویگردانی از خداوند، نهایت و کمال رسوایی و زیانمندی و خواریست؛ «وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ» «گرفتار خواری و تنگدستی شدند». [سوره البقرة 61]

اگر کارهای بد می‌کنی، به ثروت و اموالت شاد و فریفته مباش؛ چون کار بد، خاتمه انسان را به نابودی می‌کشاند و سرنوشت انسان را با تباهی رقم می زند و در آخرت نیز نفرین، بدرقه راه انسان بدکار خواهد بود: «وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى» «و عذاب آخرت، خوارکننده تر است». [سوره فصلت 16]

«وَ مَا أَمْوَالُكُمْ وَ لَا أَوْلَادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحاً» «و اموال و فرزندانتان چیزی نیستند که شما را مقرب درگاه ما نمایند. مگر کسی که ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد». [سوره سبأ 37]