غم مخور

غم مخور
خلاصه

اي انسان! اي كسي كه از زندگي خسته شده اي و روزگار، بر تو تنگ گشته و تلخي ها ، زندگي را برايت ناگوار نموده! بدان كه پيروزي، نزديك است و بعد از سختي، آساني خواهد آمد. لطف و مهري پنهاني، تو را از هر سو فرا گرفته و آينده اي درخشان و زيبا و سرشار از موفقيت در انتظار توست. «وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ» «اين، وعده خداوند است و خداوند، خلاف وعده نمي‌كند».

5 5 00

اي انسان! اي كسي كه از زندگي خسته شده اي و روزگار، بر تو تنگ گشته و تلخي ها ، زندگي را برايت ناگوار نموده! بدان كه پيروزي، نزديك است و بعد از سختي، آساني خواهد آمد. لطف و مهري پنهاني، تو را از هر سو فرا گرفته و آينده اي درخشان و زيبا و سرشار از موفقيت در انتظار توست. «وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ» «اين، وعده خداوند است و خداوند، خلاف وعده نمي‌كند».

تنگنايي كه در آن قرار داري، رفع خواهد شد و بلا، سايه شوم خود را دور خواهد كرد و به دنبال آن زيبايي و آرامش، فرا خواهد رسيد؛ «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ» «ستايش خداوندي را سزاست كه غم و اندوه را از ما دور كرد».

اي انسان! زمان آن فرا رسيده كه شك و ترديد خود را با يقين، مداوا كني و ضمير و وجودت را سرشار از حقيقت نمايي و افكار منحرف و كج انديشي را به وسيله هدايت، اصلاح نمايي و اضطراب و ناآرامي را با انديشه و رفتارِ درست اصلاح كني. زمان آن فرا رسيده كه با درخشش سپيده دم و نور صبحگاهي، تاريكي هاي اندوه از تو دور شوند و تلخي و نااميدي، با شيريني و رضامندي از بين برود؛ زمان‌آن فرا رسيده كه شب ظلماني فتنه ها، به وسيله نوري كه تمام ظلمت ها را مي بلعد، روشن و منور گردد. اي مردم! آن سوي بيابان خشك، سرزميني آرام بخش و سرشار از طراوات و سرسبزي است. بر قله كوه مشقت و رنج، بهشتي زيبا و پرگل است كه باران، به زيبايي آن افزوده و بوي عطر آگينِ خوش بيني از هر سو به مشام مي‌رسد.

تو را به سپيده دم مژده مي‌دهم اي كسي كه خواب از چشمانت پريده و روی به شب مي‌كني و فرياد سر مي‌دهي كه اي شب طولاني! كي تمام مي‌شوي؟ «اَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ» «آيا سپيده دم نزديك نيست؟»

تو را مژده مي‌دهم به صبحي كه تو را آكنده از نور و شادماني مي گرداند، اي كسي كه غم و اندوه، درك و هوش تو را از دستت گرفته است! اندكي صبر كن؛ به زودي از كرانه غيب راه حلي به استقبال تو مي آيد و طبق سنت هاي ثابت و راستين زندگي، موفقيت و نجات، تو را به آغوش خواهد گرفت.

اي كسي كه چشمانت پر از اشك است! اشك هايت را پاك كن؛ بگذار پلک هايت استراحت كنند؛ آرام و خونسرد باش و بدان كه آفريننده جهان، كارساز و ياور توست و تو را با لطف خود مورد عنايت قرار خواهد داد؛ بدان كه تقدير الهي رقم خورده و چيزهايي برايت انتخاب شده است و لطف الهي، تو را فرا خواهد گرفت؛ تشنگي مشقت، از بين خواهد رفت و رگ ها و پوست هايي كه زير فشار سنگين غم و اندوه خشكيده اند، با آب رحمت شاداب خواهند شد و جان خواهند گرفت و از همه بالاتر اينكه پاداش تو نزد خداوندي كه هيچ تلاشي نزد او به هدر نمي رود، ثبت مي گردد.

اطمينان داشته باش كه تو با كسي داد و ستد مي‌كني كه بركارش توانا و با بندگانش مهربان است و تدابير او زيبا مي‌باشد.

مطمئن باش كه فرجام، خوب و نتيجه، آرام بخش خواهد بود.

بعد از فقر، توانگري و پس از تشنگي ، سيرابي است، بعد از جدايي به هم رسيدن و پس از هجران، زمان وصال است و بعد از بيخوابي، خواب آرام مي آيد. «لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا» «تو نمي‌داني؛ شايد خداوند، بعد از اين، كار تازه اي پديد آورد».

اي كساني كه با گرسنگي و درد و فقر و مشقت، شكنجه مي‌شويد! شما را مژده مي‌دهم كه روزي سير و شاد و خوشبخت خواهيد شد و تندرستي و سلامتيِ خود را باز خواهيد يافت: «وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ» «سوگند به شب چون پشت مي‌كند و سوگند به صبح چون روشنايي مي‌بخشد».

بنده بايد به پروردگارش گمان نيك داشته باشد و منتظر لطف و فضل او باشد و به لطف او اميد ببندد.

هرچه را كه خدا بخواهد، فقط كافي است كه به آن بگويد: پديد آي و آن چيز، فوراً پديد خواهد ‌آمد؛ پس شايسته است كه به وعده هاي چنين خدايي اعتماد داشته باشيم. سود و فايده را كسي جز او نمي‌آورد و ضرر و زيان را كسي جز او نمي‌تواند، دور نمايد؛ در هر نفسي لطف او نمايان است و در هر حركتي حكمتي مي‌باشد و در هر لحظه اي موفقيتي فرا مي‌رسد؛ خداوند، بعد از شب صبح را قرار داده و پس از قحط سالي باران را مي فرستد؛ نعمت مي‌دهد تا بندگان، سپاس او را بجاي آورند و بندگان را به بلا گرفتار مي‌كند تا كسي را كه شكيبايي مي ورزد، مشخص كند. به بندگانش نعمتها مي‌بخشد تا او را ستايش كنند و بلا و مصيبت مي‌آورد تا او را به فرياد بخوانند؛ پس بنده باید ارتباط خود را با او قوي نمايد و زياد از او بخواهد: «وَ اسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ» «از خداوند، لطف و فضل او را بجوييد». «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً» «پروردگارتان را آهسته و با زاري بخوانيد».

حضرت علاء بن حضرمي رضی الله عنه به اتفاق بعضي از اصحاب رضی الله عنهم در بيابان بود كه‌ آبشان تمام شد و نزديك بود بميرند. حضرت علاء رضی الله عنه پروردگارش را صدا زد و از خداوند شنوا و اجابت كننده كمك خواست و او را به فرياد خواند: اي خداوند بزرگ و والا! اي فرزانه! اي بردبار!

آنگاه باران در آن لحظه شروع به باريدن كرد؛ آنها، آب نوشيدند، وضو گرفتند، غسل كردند و به چارپايان خود ‌آب دادند: «وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ» «و خداوند، آن كسي است كه باران را مي فرستد بعد از آنكه نااميد شده اند؛ و رحمت خويش را مي گستراند و او، ‌كارساز ستوده است».

نكته

محبت الله، شناخت او، پيوسته به ياد او بودن، آرام گرفتن با ياد او، فقط او را دوست داشتن، فقط از او ترسيدن، تنها به او اميدوار بودن و فقط بر او توكل كردن، طوري كه تنها خداوند، بر اراده ها و خواستهاي بنده مستولي باشد، بهشت دنيا و نعمتي است كه هيچ نعمتي، با آن برابري نمي‌كند و مايه خوشبختي دوستداران خدا مي‌باشد و حيات و زندگي عارفان نيز همين گونه است.

دل بستن به خدا و مشغول شدن به ذكر او و قناعت، عوامل از بين رفتن و دور شدن غمها و ناراحتيها و سبب آرامش و زندگي خوب هستند. هركس به غير خدا دل ببندد و ذكر خدا را فراموش كند و به آنچه خدا داده، قانع نشود، زندگي سختي خواهد داشت و بيش از ساير مردم، گرفتار غم و اندوه خواهد شد؛ تجربه، بزرگترين شاهد و گواه اين ادعا است.

دیدگاه کاربران
(مورد نیاز)
(مورد نیاز)