کودکانمان را دریابیم

کودکانمان را دریابیم
خلاصه

خانواده چه در جوامع اسلامی و چه در جوامع غیر اسلامی، در تربیت و پرورش فرزند نقش بسزایی را ایفا می کند

7 5 00

خانواده چه در جوامع اسلامی و چه در جوامع غیر اسلامی، در تربیت و پرورش فرزند نقش بسزایی را ایفا می کند؛ زیرا اولین پرورشگاهی است که طفل در آن جا رشد و پرورش می یابد و از افراد آن خانواده متأثر می شود. در نتیجه خطرناک ترین و مهم ترین مرحلۀ تربیت بچه، سال های اول زندگی او، یعنی سال های قبل از رفتن به مدرسه است؛ زیرا آنچه در این سن در دل بچه کاشته می شود بسیار عمیق و ریشه دار است. به طوری که هرگز کسی نمی تواند آن را از بین ببرد و یا تغییر دهد. و مدرسه نیز دومین مکان بعد از مدرسه است که کودک داخل می شود و به درس خواندن مشغول می شود؛ باید کودکان را به مدرسه و درس خواندن تربیت نمودو از دوستان ناباب در این زمینه هشدار داد.

از این جاست که خانواده در ساختن جامعه نقش بزرگی ایفا می کند؛ زیرا سنگ بنیادین و زیربنای ساختن جامعه است و اولین دانش گاه و یا پرورشگاهی است که افراد را تربیت می کند و پرورش می دهد و آن ها را در زمینه فرهنگی فارغ التحصیل می نماید. دشمنان اسلام در این مرحلۀ بسیار حساس، کوتاهی نکرده و برای نابودی خانواده و ویران کردن آن تمام سعی و تلاش و امکانات خود را به کار گرفته اند. نمونه های زیر از جمله رو ش هایی است که برای به تحقق رساندن برنامه هایشان به کار برده اند:

1-  فاسد کردن زن مسلمان از طریق شبکه های فاسد، و دعوت کردن آن بسوی مشاغلی که او را به شانه خالی کردن از مسئولیت تربیت و پرورش فرزندان و آماده کردن نسل آینده ترغیب نمایند.

2-  فاسد کردن نسل و سعی در جهت فاسد بارآوردن آن ها؛ به طوری که آن ها را چنان تربیت کنند که دور از آغوش و دامان خانواده و پدر و مادر باشند تا آسان تر بتوانند آن ها را فاسد کنند.

3-  فاسد کردن جامعه از طریق انتشار فساد و فراگیر شدن فساد در میان مردم، یعنی آنچه که افراد، خانواده و جامعه را کاملاً ویران کرده و از بین می برد.

علمای مسلمان در قرون گذشته برای تربیت کودکان اهمیت فوق العاده ای قائل بوده و به آن بسیار اهمیت داده اند. از جمله کسانی که از وظیفۀ والدین در برابر فرزندانشان سخن گفته اند ابوحامد الغزالی می باشد که فرمودند: بدان که بچه امانتی است در نزد والدین و قلب پاکش جوهری ساده و پاک است و از هر گونه نقشی و صورتی خالیست و پذیرای هر گونه نقشی می باشد و به هر جهت رانده شود تمایل پیدا می کند. اگر خیر و خوبی را به او یاد دهند به آن عادت می کند و پدر و مادرش در هر دو دنیا سعادتمند می شوند و هر انسانی می تواند معلم و مربی او باشد و اگر شر و بدی به او یاد داده شود بدان خوی می گیرد و عادت می کند و اگر مانند بهائم و حیوانات رها شود بدبخت و نابود می شود در نتیجه گناهش بر گردن ولی و پدر و مادر می باشد. پس واجب است که آن را نگهداری کنند و ادب نمایند و اخلاق خوب و شایسته را به او تعلیم دهند و او را از رفقای سوء و بد حفظ کنند و خوش گذرانی و تنعم را جز عادتش نکنند و اسباب رفاه و خوش گذرانی را در نزدش محبوب نگردانند؛ زیرا وقتی که بزرگ شد عمر شریفش در به دست آوردن آن ها ضایع می شود.

دیدگاه کاربران
(مورد نیاز)
(مورد نیاز)