ذکر زبانی با حضور قلب

🔰در کتاب صحیح‌البخاری از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که گفت:

🔰حضرت رسول خدا(صلی الله علیه وسلم) فرمودند:همانا خداوند متعال می‌فرماید:

🔰 من با بنده خود هستم وقتی که مرا یاد می کند و لبانش به یاد من حرکت 
می کند.

🔰در مرقات علی قاری(رح) گفته است که مراد از《تَحَرَّکَت بِی》یعنی لبانش به یاد من حرکت می‌کنند.طیبی(رح)گفته است:

🔰 و در این گفتار مبالغه‌ای است که در سخن《اِذَا ذَکَرَنِی بِللِّسَانِ》نمی‌باشد به شرطی که《واو》حالیه باشد.اگر حرف 《واو》برای عطف باشد،پس‌احتمال دارد مراد،ذکر زبانی با حضور قلب باشد و اگر ذکر به زبان بدون حضور قلب باشد
🔰بی فایده و نشان غفلت است. پس این بهره اندکی دارد؛ یعنی در آن فایده نیست.

در صحیح ابن حبان ‌روایت‌شده است:

💐 چنان به کثرت خدا را یاد کنید تا مردم بگویند این دیوانه و مجنون است.

🔰در مسند امام احمد از ابوسعید خدری روایت شده و آن را ابن حبان تصدیق نموده است که رسول خدا(صلی الله علیه وسلم)فرمودند:

 🔰خدای تعالی می فرماید: در روز محشر حاضرین خواهند دانست که اهل کرم چه کسانی هستند. 
گفته شد: ای رسول خدا، اهل کرم چه کسانی هستند؟ فرمود: کسانی هستند که در مجالس ذکر می‌باشند.