از عشق دنیوی بپرهیز؛ چون عشق، اندوهی همیشگی و مستمر است؛ چون گرفتار شدن به چنین اموری، نشانه تهی بودن قلب است.
از عشق دنیوی بپرهیز؛ چون عشق، اندوهی همیشگی و مستمر است. چون گرفتار شدن به چنین اموری، نشانه تهی بودن قلب است؛ «أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً» «هیچ دیده ای کسی را که هوا و هوس خود را معبود خویش قرار داده و خداوند، او را با وجود دانش و آگاهی، گمراه نموده و بر شنوایی و قلبش مهر زده و بر بینایی او پرده ای قرار داده است؟»
عشق هایی کز پی رنگی بود
عشق نبود عاقبت ننگی بود
برخی از عوامل و زمینه های عشق و دلباختگی، عبارتند از:
1- تهی بودن قلب از محبت خداوند و از ذکر و شکر و عبادت او.
2- چشم چرانی و نگاه به نامحرمان؛ باید دانست چشم چرانی، غم ها و رنج های زیادی برای دل، به ارمغان می‌آورد؛ «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ» «به مؤمنان بگو: چشمان خود را پایین بگیرند». در حدیث آمده است: «نگاه، تیری از تیرهای شیطان است».
3- کوتاهی در عبادت و ذکر و دعا و نمازهای نفلی؛ «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ» «بی‌گمان نماز، انسان را از کارهای بد و از زشتی ها باز می‌دارد. خداوند متعال مي فرمايد: «كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ» «تا اینگونه بدی و زشتی را از او دور کنیم. بی‌گمان او، از بندگان مخلص ما بود».
* برای درمان عشق و رهایی از دلباختگی، راههای زیادی وجود دارد؛ از جمله:
1- خود را به نشان بندگی برآستان مولی انداختن و از او طلب رهایی و بهبودی نمودن.
2- حفظ شرمگاه و کنترل چشم ها؛ «وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ» «و شرمگاه های خود را حفظ نمایند». «وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ» «و کسانی که شرمگاههای خود را حفظ می‌کنند».
3- ترک یاد کسی که دلبسته اش شده اید.
4- مشغول شدن به اعمال صالح و کارهای شایسته؛ «إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا» «بی‌گمان آنها، در انجام کارهای خوب شتاب می‌ورزند و با بیم و امید ما را می‌خوانند».
5- ازدواج؛ «فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ» «با زنانی که برای شما حلالند و دوست دارید، ازدواج کنید». «وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا» «و از نشانه های او، این است که برایتان از خودتان همسرانی آفریده تا در کنارشان بیارامید». در حدیث آمده است: «ای گروه جوانان! هرکس از شما توانایی دارد، ازدواج کند». حضرت پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: «يا معشر الشباب من استطاع منکم الباءة فلتزوج، فإنه أغض للبصر و أحصن للفرج، و من لم يستطع فعليه بالصوم، فإنه له وجاء».
یعنی: اي جماعت جوانان! هر کس از شما توانايي ازدواج را دارد ازدواج کند؛ زيرا ازدواج بهتر چشم را (از حرام) مي‌پوشاند و بهتر فرج را (از حرام) محافظت مي‌کند و کسي که نتوانست (ازدواج کند) بايد روزه بگيرد؛ چون روزه شهوت جنسي او را کم مي‌کند». متفق عليه
