اذن

اذن
خلاصه

سروران گرامی، ما در برهه ای از دوره و زمان زندگی می کنیم که فساد و کجی و دوری از راه مستقیم زیاد شده است. در اکثر امیدها و تمایلات بکلی به طرف اسباب دنیوی وابسته گشته است و از توکل و امید به رحمت و مهربانی خداوند و دعا و زاری بدرگاه الهی دور شده اند. و در مقابل بعضی ها بدون اخذ اسباب ظاهری و بدون رعایت احوال مرض و مریض و سالم فقط به گمان خود توکل می کنند.

8 5 00


بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله مبلّغ مَن شاء إلی درجة الإرشاد و من شاء أبقاه فی الإسترشاد و الصلاة و السلام علی نبیه المجاز من الله تعالی و المجیز للکُمَّل و أصلهم و مرجعهم و آله و أصحابه الذین أُجیزوا و أَجازوا الخلقَ.

و بعد:
سروران گرامی، ما در برهه ای از دوره و زمان زندگی می کنیم که فساد و کجی و دوری از راه مستقیم زیاد شده است. در اکثر امیدها و تمایلات بکلی به طرف اسباب دنیوی وابسته گشته است و از توکل و امید به رحمت و مهربانی خداوند و دعا و زاری بدرگاه الهی دور شده اند. و در مقابل بعضی ها بدون اخذ اسباب ظاهری و بدون رعایت احوال مرض و مریض و سالم فقط به گمان خود توکل می کنند.
درست است حتی موری بدون اذن و اراده خداوند نمی تواند بجنبد و حرکتی کند. هر چه است با اذن و اراده خداوند متعال است؛ ولی هر چیزی اصول و قوانینی دارد. روایت است روزی مردی آمد و شترش را بدون بستن خواباند و به رسول خدا صلی الله علیه و سلم گفت: ببندم و توکل کنم یا نبسته توکل کنم؟ رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمودند: ببند و بعد توکل کن. در روایتی نقل شده که حضرت عمر رضی الله عنه به بیت المقدس رفتند.گروهی را در مسجد دیدند که نه دنبال زندگی بودند و نه کار. به آن ها گفت: خورد و خوراکتان را چه می کنید؟ آن ها گفتند: ما متوکل هستیم. حضرت عمر فرمود: نه شما متوکل نیستید بلکه مفت خور هستید. و همه آنان را ترغیب به کار و گذراندن زندگی با عمل ید خود نمودند.
بله! بزرگواران و عزیران گرامی، دو امر باید رعایت شود؛ یکی اینکه اسباب ظاهری که خداوند برای ما در هر چیزی وضع نموده باید رعایت شود. مثلا: خوردنی ها سبب ظاهری سیر کردن شکم هستند؛ ولی سیر کننده اصلی، خداوند متعال است. پس همانطور که برای سیر شدن دنبال خوراک هستیم و می خوریم، در زمان بیماری نیز دنبال پیشگیری و بهبودی و رعایت بهداشت باشیم. در خبر است وقتی شخص جذامی برای بیعت نزد رسول خدا صلی الله علیه وسلم می خواست بیاید، رسول خدا فرمود ما از او بیعت گرفتیم، نیاید. و در روایتی فرموده است: از شخص جذامی طوری فرار کن که از شیر درنده فرار می کنی.
الان که همه در این کره خاکی گرفتار بیماری کرونا هستیم و طبق اراده خداوند طبیبان و پزشکان توصیه به رعایت بهداشت و پروتکل های بهداشتی می کنند و این ارشادات رسول خدا صلی الله علیه و سلم نیز ما را به سمت رعایت اسباب ظاهری راهنمایی می کند، باید این امر و سبب ظاهری را رعایت کنیم و اهمیت بدهیم تا طوری نباشیم که انگار از این بلای عمومی هراسی نداریم. نعوذ بالله که این بی ادبی بزرگی خواهد بود.
در مرحله دوم، بعد رعایت و پایبند بودن به اسباب ظاهری، توکل و دل خود را به خداوند، محکم و منعقد کنیم. باید باور داشته باشیم که نگهدارنده و عافیت دهنده اصلی او تعالی است. هر چه بخواهد می شود و هر چه نخواهد نمی شود.
در این دو امر نباید کوتاهی کرد که کوتاهی باعث به طول انجامیدن بلای عمومی خواهد شد. باید با صبر و استقامت و توکل پیش برویم که صبر، اصل همه چیز است.
از خداوند متعال خواستاریم که این بلای عمومی، کووید 19 را از تمام برادران و خواهران، از بلاد اسلامی و از تمام کره خاکی به فضل، کرم، مهربانی، جلال و جمالش بردارد و تمام بیماران را عافیت دهد و در عافیت نگه دارد. خداوند دعا کردن را دوست دارد و دعا نکردن را نمی پسندد. پس برای دفع ویروس کرونا از دعاکردن و تضرع کوتاهی نکنیم؛ باشد که دعای یکی از ما مورد قبول درگاه احدیت قرار گیرد.

🌺 صحبت اصلی ما در مورد مشغول شدن و انجام دادن اذکار و دعاهای وارده در کتاب ها بدون اذن و اجازه شیخ و مرشد است.
در این دوره که بیشتر اشخاص ظاهربین هستند و این ظاهربینی نزد علمای علم ظاهر نیز شیوع پیدا کرده و اجازه گرفتن در ذکر و نوافل و دعاهای مشایخ طرایق از شیخ خود را جدی نمی گیرند و قصد انکار دارند با اینکه خود قبول دارند. در روایت، سندِ علم ظاهر باید از استاد خود اجازه داشته باشد. همانطور که علم شریعت و روایت، مسلسلا و متصلا و با اجازه تا این دوره آمده است، علم باطن نیز با تسلسل شیوخ و اتصالاً تا رسول خدا می رسد با این وجود فرق قائل شدن بین این دو جفاست.
🎋 روایاتی است صحیح که رسول خدا صلی الله علیه و سلم بعضی اصحاب را که پیش خود عبادت-های سختی مانند: قیام شب، صیام الدهر و دوری از زنان و... را همیشه بر خود التزام کرده بودند نکوهش کرده و این کارشان را روی گردانی از سنتش دانسته و یادآور شده که نفس، جسد، اهل، مهمان و چشم تو بر گردن تو حقی دارد. حتی یکی از اصحاب که با اصرار اجازه گرفته بود، در پیری حسرت می¬خورد که ای کاش همان توصیه رسول خدا را قبول می کردم که این از اهل و مالم برایم محبوبتر می بود!.
اینجاست که معلوم می گردد طبیب، درد و بیماری را بهتر از مریض می داند و طبق آن دوا تجویز می کند.
آنچه امام ربانی رحمه الله تعالی و قدس سره الشریف در دفتر اول، مکتوب 292 گفته: و با وجود پیر، بی اذن او به نوافل و اذکار نپردازد؛ گویا از همین احادیث استنباط شده است.
در روایات آمده علماء وارثان انبیاء و مشایخ طرایق به حق، وارثان واقعی هستند؛ زیرا علم ظاهر و باطن را به نیکی جمع نمودند. همانطور که متذکر شدیم سلسله مشایخ طرایق نیز تسلسلا و متصلا به نبی اکرم صلی الله علیه و سلم می‌رسد و اینان طبابت قلوب و تشخیص مرض معنوی را بواسطه مشایخ خود از رسول خدا و از خداوند آموختند که علم اینها نه از کتاب یافت می‌شود و نه از عالمی شنیده می‌شود. بنابراین، طبق مرض هر مرید، دوای آن را از ذکر و دعا به او تجویز می‌کنند و اگر کسی بخواهد خود درمانی کند و خودسر بر ذکر و دعایی مشغول شود، منتظر عوارض باشد؛ هر چند فواید یعنی ثواب اعمالش بنابر اخلاصش به او خواهد رسید.
• امام ربانی قدس سره الشریف و رحمه الله تعالی و رحمنابه، در دفتر اول مکتوب 254 در جواب به سوالهای ملا احمد برکی نوشته:
سوال: نوشته بودند که بعضی اکابر فرمودند: که آدمی هر چه کند، به فرمان صاحب زمان کند تا نتیجه بدهد؛ اگر چه کارهای مشروع باشد. اگر این سخن صحیح است امید فرمان است در کل مشروعات.
جواب: مخدوما! سخن اکابر صحیح است و شما را اذن حاصل کرده، مأذون ساخت. اما بدانند که مراد از نتیجه، نتیجه معتدبه است نه مطلقا.
سروران گرامی آنچه در کتابهای عرفانی از دعا و اذکار نوشته شده و یا در فضای مجازی یا در سایت ها نشر و پخش شده برای مطالعه و اطلاع و آگاهی است؛ ولی برای ورد قرار دادن و انجام دادن و مشغول شدن به آن دعاها و اذکار جهت مفید واقع شدن و دوری از عوارض و مضرات، با اجازه مرشد و شیخ خود باشد. والله اعلم بالصواب.

🌺 خداوند متعال برای مسلمانان ذکر را با نص قرآن کریم مشروع گردانید و سنت مطهره در شرح و بیان اشکال و انواع آن جوشید و در بیان آن بعضی از کتابهای بزرگ علماء و صوفیه به این امر تخصیص داده شد. شناخت تشریع مکانی ذکر سخت نیست؛ زیرا قران کریم مملو از آیات، دال بر این است: خداوند متعال می فرماید: آنهایی که خداوند را در حال ایستاده و نشسته و بر پهلو یاد می کنند.آل عمران/191. به همین خاطر اکثر مفسرین بر این دیدگاه هستند که منظور از این آیه مداومت بر ذکر در تمام حالات و احوال است؛ زیرا انسان از یکی از این سه حالت قیام و قعود و جنب خالی نیست. و معلوم است که انسان نمی‌تواند خود درمانی کند. هر چند کتابهای طب را بخواند بلکه لازم است طبیبی خفایای مرضش را باز کند و بر آنچه از بیماریش پوشیده مانده آگاه سازد. بنابراین بر انسان، لازم است طبیبی از اطبای قلوب برای خودش بگردد. آن طبیبانی که از رسول خدا صلی الله علیه و سلم علم، تقوی، اهلیت، تزکیه نفوس و تصفیه قلوب به ارث بردند، آنهایی که خداوند از فضلش به آنها رحمت داد و از پیش خود به آنان علم اختصاصی عطا نمود که با آن دوای هر دردی را از اذکار مخصوص شناختند و عارف گشتند و با این علم لدنی، مریدان خود را به اذکاری که در آن دوای مرض قلبشان است سفارش می کنند.
مشایخ طرایق، صفات اذکار را که وضع می کنند از قرآن عظیم برمی‌دارند و آن را به داروخانه (دارو فروشی که داروی هر دردی در آن است) تشبیه می کنند. خطیر بودن و علاج آن مرض از امراض جسد سختر است؛ زیرا بر مریض و بیمار روحی لازم است فقط همان دوایی را تناول کند که شیخ و طبیب قلبش تجویز می کند.
برای همین کسی که اراده وصول بخداوند متعال را دارد، پیروی از شیخ صاحب علم ربانی، امری حتمی و طبیعی است؛ زیرا قلب مرید بیمار است و به کسی که با اذکار الهی آن را دوا و درمان کند نیاز دارد.
شیخ عبد القادر گیلانی قدس سره الشریف می گوید: واسطه لازم است، از معبود خود طبیبی که امراض قلبتان را درمان کند، دلالت کننده‌ای که راهنمایتان و دستگیرتان باشد طلب کنید.
مریدهایی هستند که اوراد طرقشان از طرف مرشدشان اجازه داده شده است را کنار می‌گذارند و دنبال اذکار و اوراد دیگری می‌گردند، یا از کتاب پیدا می‌کنند، یا از یکی می‌شنوند و شروع به انجام دادن آن می‌کنند به این گمان که در آن ورد، قوت و برکت زیادی است. مرید، بیدار و هوشیار باشد و بداند که اوراد طرایق از کتابی که خوانده‌اند و یا از کسی شنیده‌اند به دست نیامده؛ بلکه آن چیزی است که در نتیجه مجاهده و جلوس در خلوات، تجرید و ترک کلی امور دنیوی به دست آمده، در این حال قلبهایشان فقط با پروردگارشان خلوت یافته و مردند و زنده شدند و چون آنچه را که بندگان به دنبال و در طلب آن هستند، بکلی فراموش کردند. خداوند بر آنان عطا و هدیه نمود و رسول خدا صلی الله علیه و سلم بر آنان اجازه داد. خداوند بر آنان ذکر خودش را تلقین نمود و این تلقین سرّ، اجازه مرید در ورد است و بدون این تلقین و این اجازه در جهل ذکر می‌کند و قوت ذکر به این مرید داده نمی‌شود و در قلبش اثری نمی‌گذارد، جز اینکه ثواب حاصل می شود. والله اعلم.

خلاصه کلام: هر ورد و ذکر یا دعایی بدون اجازه شفاهی شیخ و مرشد عارف بالله و کامل، در آن بر مرید نفعی نیست و در وی از بدی و ضرر عواقبش ترسیده می‌شود. بنابراین بر هر مریدی التزام به اوراد وارده از مشایخ خود لازم است نه غیره. و در این حد برای نیاز مرید قاصد، راه مستقیم کفایت است. عمل به آن بدون اجازه شیخ زنده در هر زمان درست نیست.
شیخ زروق رحمه الله می‌گوید: همانطور که علم شریعت به واسطه ثقه‌ها سلسله‌وار متصل آمده، و همانطور که کسی نمی‌تواند برای نشر آن صدرنشین شود مگر بدون اجازه و برگزیده شدن، همچنین علم علمای تصوف (یعنی علم باطن) نیز با تسلسل شیخ از شیخ آمده است و برای کسی تلقین غیر بدون اذن مرشد صاحب اجازه اش درست نیست. همچنین تمام امور طریقت، شروعش با شیخ و انتهایش با ارشاد مرید به مردم، همه با اجازه است.
مشایخ هر سلسله ای منهجی، تعبد معینی برای رساندن مرید به خداوند متعال اخذ نمودند؛ ولی تمام سلسله ها در مطابق بودن آن بر ملزومات شریعت موافق هستند و آنچه متفاوت است نوعیت اذکار و عبادات نفلیه است که مشایخ هر طریقی برای مریدانشان تعیین می کنند. پس هر شیخی را اذکار و اورادی است که از مشایخ سلسله خودش به ارث برده. به اضافه آنچه خداوند برای خود شیخ حی از غیب فتح می‌کند و می گشاید.
شیخ داود خلیل رحمه الله می گوید: ولی خاص مجاز: یک نفر است و بعد فوت آن یک نفر، فقط یک نفر دیگر به این مقام منصوب می‌شود و.... و این اصل اولیای زمان خود است که اجازه داده شده از طرف خداوند است و در فوق ایشان ولی ای بالاتر از ایشان در ارشاد در زمان خودش نیست.
ولی خاص غیر مجاز: آن ولی‌ای است که از قطب ثانی، نیاز به اجازه دارد و اگر بدون اجازه عمل کند، درجه اش به درجه عوام تنزل پیدا می کند.

و در پایان نیز از خداوند متعال برای شفای بیماران و دفع این بلای عمومی کووید 19 از تمام نقاط کره خاکی، با زاری و خلوص دل درخواست می کنیم به حرمت و آه و مقام حبیب خود محمد مصطفی صلی الله تعالی علیه و سلم و به حرمت تمام انبیا و اولیا.

و آخر دعوانا أن الحمدلله رب العالمین و صلی الله تعالی علی خیر خلقه محمد و صحبه أجمعین.

دیدگاه کاربران
(مورد نیاز)
(مورد نیاز)