کاملاً احترام پیر را مدنظر داشته باشد، به دنبال مرشد کامل مکملی که شرایط پیر بودن را داشته باشد.اگر مرشدی خلاف شرع گوید، عمل کردن بر آن درست نیست.به چیزهای جزئی اعتقاد خود را خراب نکند؛کتاب هایی که مطلبش خلاف شریعت است مطالعه نکند
1- کاملاً احترام پیر را مدنظر داشته باشد، ذکری را که مرشد آموخت را یاد گرفته و بر آن عامل باشد و این چنین اعتقاد داشته باشد که فوایدی که جهت اصلاح قلب من از ایشان حاصل می گردد، از بزرگان دیگر حاصل نمی گردد.
2- اگر مرید به کمال نرسید و پیر درگذشت، آن وقت به دنبال مرشد کامل مکملی که شرایط پیر بودن را داشته باشد، مراجعه نماید. [برای اطلاع از شرایط پیر بودن می توانید به کتاب حجة السالکین، جلد اول صفحه 191 مراجعه نمایید]
3- اگر در کتابی ذکری دید به عقل و دانش خود جهت انجام آن اقدام ننماید، بلکه در مورد آن با مرشد خود مشورت نماید و اگر در دلش سخنی خوب یابد، خطور کند یا اراده ای در دلش آمد، مرشدش را در جریان نهد.
4- اگر مرشد نسبت به مریدی دیگر، بیشتر شفقت داشته باشد، یا مریدی از اذکار بیشتر توانست فایده گیرد، بر او حسادت نورزد.
5- اگر بنابر نادانی و جهالت با مرشدی که خلاف شرع عمل می کرد، بیعت نمود؛ یا قبلاً مرشد خوب بود، بعداً از راه شریعت منحرف شد، از مریدی او بیرون آمده و مرید شخصی بزرگ و متبع شریعت باشد؛ البته اگر گاهی عملی معمولی و جزئی از او مشاهده نماید، چنین تصور نماید که او هم انسان است و فرشته نیست که از گناه پاک باشد و این اشتباه وی با توبه بخشیده می شود، به چیزهای جزئی اعتقاد خود را خراب نکند؛ اگر او به سخنان معمولی ناراحت شده و قابل برداشت برای او نمی باشد، آن وقت از مریدی آن پیر بیرون آید.
6- چنین تصور نمودن که مرشد، هر وقت از تمام حالات ما باخبر می باشد گناه است.
7- هرگز کتاب هایی که مطلبش خلاف شریعت است مطالعه نکند و همچنین اشعاری را که خلاف شریعتند بر زبان نیاورید.
8- روش بعضی از فرقه ها اسلامی نیست؛ این گروه از صوفیان، گمراه اند. اجتناب از آنان فرض است.
9- اگر مرشدی خلاف شرع گوید، عمل کردن بر آن درست نیست. اگر مرشد جهت انجام آن تأکید نماید، مرید باید از مریدی او بیرون آید.
10- اگر در دل براثر ذکر الهی، حالتی خوب ظاهر گردید یا خوابی خوب دید یا صدا یا روشنی مشاهده نمود، فقط آن را به مرشدش بگوید و وظایف و عبادات خود را پیش کسی اظهار ننماید، زیرا از ظاهر نمودن، آن نعمت از دست می رود.
11- اگر مرشد ذکری را به مرید بیاموزد و تا مدتی اثر حلاوتش در دل ظاهر نگردد، بر اثر آن تنگ دل نشده و نسبت به مرشدش بی اعتقاد نشود، بلکه چنین بفهمد که اثر بزرگ این است که در دل اراده گرفتن نام خدا پیدا می گردد. به این عمل نیک توفیق می یابد، و این را اصلاً تصور نکند که بر اثر آن، گاهی زیارت بزرگان نصیب گردد، یا از امور آینده اطلاع یابد، یا بتواند خوب بگرید، یا چنان در عبادت مستغرق گردد که بطور کامل از چیزهای دیگر غافل باشد؛ برخی مواقع امور فوق به وقوع می پیوندند. در چنین صورت شکر خدا را بجای آورد و اگر چنین نباشد یا باشد سپس فراموش شود، اندوهگین نشود، البته اگر احیاناً در اتباع شریعت کوتاهی رخ دهد، یا مرتکب گناهی گردد آن وقت از همت خود استفاده نموده و فوراً در فکر اصلاح خود شود و مرشد خود را در جریان بگذارد و هرچه مرشدش تجویز نماید بر آن عمل کند.
12- در شأن بزرگان سلسله دیگر، کلمات توهین آمیز بکار نبرد و به مریدان پیرهای دیگر نگوید که مرشد سلسله ما از مرشد شما بالاتر است، زیرا از ای گونه سخنان قلب تاریک می گردد.
مولانا اشرف علی تهانوی رحمه الله
