مقاله ها

حضرت مولانا غوث محمّد نقشبندي مجدّدي ـ قدّس سرّه ـ در كتاب حجة السّالكين براي علائم پير كامل و مكمّل ده شرط بيان نموده است، آنرا بطور مختصر در اينجا ذکر مي‌نمائيم: 1- مهمترين آن اين است كه ظاهرش به اتباع كمال متابعت حضرت رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و سلّم ـ آراسته باشد و باطنش از ما سوي الله خلاص باشد. 2- مداومت نمودن بر ذکر و مشغول شدن به خداوند پاك و اميد از حق تعالي و روگرداني از خلق. 3- آنكه سلسله از پيغمبر ـ عليه الصلوة و السّلام ـ و پيران كبار به او رسيده باشد. 4- آنكه از پير كامل مكمّل اجازت داشته باشد.

بر ولي، پوشيدن حال خود و پنهان نمودن كرامات واجب است. ولي تابع نبي است. پس معجزة نبي براي او كافي است؛ بر خلاف نبي. چرا كه دانستن نبوت نبي بر خود نبي واجب است .

خداوندا من ازتو طلب حب و دوستی ات می کنم،دوستی و موافقت با اولیاء خدا و دشمنی با دشمنانش حب خدا و رسول کامل نمی شود الا به محبت اولیاء و دوستان خدا

اولیای باطن ایشان زلال خضر،باطن ایشان، رحمت است و ظاهرشان زحمت،جلیس ایشان از شقاوت رسته و انیس ایشان به سعادت پیوسته

ایشان در سال 1300 هـ ش در روستای نریمانی از توابع مشهد مقدّس دیده به جهان گشودند. ایشان که فرزند پنجم خانواده محسوب می شدند از همان بدو تولد بسیار بیمار بودند. چهار فرزند قبل از ایشان به علّت بیماری فوت کرده بودند. طولانی شدن بیماری ایشان باعث درد و رنج خانواده گردیده بود. در یکی از روزهایی که در ییلاق بسر می بردند خبر می رسد که حضرت خلیفه سلطان محمّد [از خلفای حضرت ولی الله صاحب نقشبندی مجدّدی(رح)] و جناب قاضی جلال الدین فقهی با اسب به سوی آنان می آید. مادر بزرگشان که از مخلصان صاحب نام حضرت ولی الله صاحب(رح) بودند و خانه ایشان مأوای اکثر بزرگان اهل طریقت و عرفان بود

گزیده ای از وصاياي حضرت خواجه عبدالخالق غجدواني(رح): -ملازم باش،بر تو باد که ملازم بر خلوت باشي و طعام از راه حلال بخوري وجاه طلب مباش، قهقهه نزن؛ چرا که خنده همراه قهقهه دل را بميراند؛دل هاي مشايخ را نگاه دار. به اين كه تو را مدح كنند، فريفته نشو و از آن که تو را مذمّت کنند، اندوهگين نشو ،ايمن مباش از عذاب خداي(ج) و نا اميد نيز مباش از رحمت حق(ج)و...

شرح حال ایشان در تذکرة الاولیاء چنین آمده است که مادر وی از موالی (کنیز آزاده شده) ام سلمه همسر گرامی پیامبر(ص) بود و چون مادرش به کار مشغول می شد، حسن گریه می کرد. ام سلمه(رض) سینه در دهانش می نهاد و چون می مکید، چند قطره شیر بیرون می آمد. عطار(رح) تصریح کرده است: «چندان هزار برکات که حق از او پدید آورد، همه از اثر شیر ام سلمه(رض) بود».

آن مخدره خدر خاص، آن مستوره اخلاص، آن سوخته عشق و اشتياق، آن شيفته قرب و احتراق، مريم صفيه، رابعه عدويه رحمة الله عليها. این بانوی بزرگوار در سال 95 هـ . ق (713 م) در بصره متولّد شد. كنیه او، امّ الخیر و فرزند اسماعیل عدوی بود.

اویس قرنی (رح)عاشق بی قرار پیامبر اسلام(ص) بود، ولی به درک صحبت آن حضرت(ص) موفق نگردید. لباسش، گلیمی از پشم شتر بود. روزها شتر چرانی می کرد و مزد آن را به نفقات خود و مادرش می رسانید. به شهر و آبادی نمی آمد و با کسی هم صحبت نمی شد. مقام تقرّبش به جایی رسیده بود که پیامبر اسلام(ص) فرموده است: «در امّت من مردی است که به عدد موی گوسفندان قبایل ربیعه و مضر او را در قیامت شفاعت خواهد بود». پرسیدند: «او کیست که چنین شأن و مقامی دارد؟» حضرت(ص) فرمودند: «اویس قرنی» عرض کردند: «او شما را دیده است؟» پیامبر(ص) فرمود: «به چشم سر و دیده ظاهر ندید، زیرا در یمن است، ولی با دیده باطن و چشم دل همیشه پیش من است و من نزد او هستم». آری: «در یمن است ولی پیش من است».